26 Μαΐ 2010

Η στιγμή που περνά και χάνεται*

 
Όταν ήμουν μικρή ένιωθα ότι ο καιρός δεν περνούσε. Βιαζόμουν να μεγαλώσω γιατί όλοι μου έλεγαν όταν είχα απορίες "θα μάθεις όταν μεγαλώσεις". Νόμιζα κι εγώ ότι όταν μεγαλώσω θα πέσουν ως δια μαγείας τα γυαλιά της άγνοιας απ'τα μάτια μου κι όλες οι αλήθειες του κόσμου θα αποκαλυφθούν γυμνές μπροστά μου. 

www.thermometershop.co.uk

 Τότε ο χρόνος είχε μια εκνευριστική συνήθεια να μη κυλά.. ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα. Ειδικά τα καλοκαίρια που δεν είχα κάτι συγκεκριμένο να κάνω σέρνοταν με πείσμα και δεν ήθελε με τίποτα να περάσει. Όχι πως βιαζόμουν να γυρίσω πίσω στο σχολείο! Ποτέ δε βιάστηκα γι'αυτό. Αλλά εκτός απ'τις διακοπές που πηγαίναμε για καμιά βδομάδα ο υπόλοιπος καιρός ήταν κουραστικός και βαρετός όσα ωραία βιβλία κι αν διάβαζα, όσες βόλτες κι αν πήγαινα, όσα παιχνίδια κι αν έπαιζα στο σπίτι με την αδελφή μου ή στη γειτονιά με τα γειτονόπουλα. Τότε πίστευα ότι ο χρόνος θα κυλά πάντα με τέτοιους αργούς ρυθμούς και η ζωή θα είναι μια τεράστια προσπάθεια να βρω κάτι να κάνω για να περάσει.


 Όταν πήγα να σπουδάσω η αίσθηση του χρόνου αλλιώθηκε γιατί είχα τόσα πολλά να κάνω, διαβάσματα, παρέες, πάρτυ, μαθήματα στο πανεπιστήμιο που ο χρόνος κυλούσε εκνευριστικά γρήγορα και ένιωθα ότι τα ομορφότερα μου χρόνια έτρεχαν και φευγαν σαν άμμος μέσα απ'τα δάκτυλα μου. 

 

http://picturepost.files.wordpress.com/2007/09/time.jpg

Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι πότε ανυπομονούσα να πάω στην Αθήνα, πότε πήγα, πότε τέλειωσα και πότε γύρισα;! Όλα έφυγαν σαν αστραπή. Και ναι έχω τις αναμνήσεις μου από όλα όσα έζησα.. αλλά δεν μπορούσαν να διαρκέσουν λίγο περισσότερο;


 Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που γύρισα για μεταπτυχιακό. Για να παρατείνω λίγο τη φοιτητική εμπειρία.. Όμως συνειδητοποίησα στην πορεία ότι τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Οι φίλες μου είχαν γυρίσει στις πόλεις τους ή είχαν βρει δουλειά ή είχαν παντρευτεί... Τελοσπάντων πάλι βρήκα πολλά και διάφορα να κάνω κι ο καιρός πέρασε για άλλη μια φορά απίστευτα γρήγορα.


Τώρα που δουλεύω κι έχω και σχέση και κάνω course και έχω το Σνούπυ κι ένα άλλο σωρό υποχρεώσεις τώρα ο χρόνος όχι απλά κυλά γρήγορα αλλά κυριολεκτικά δεν τον προλαβαίνω. Περνούν τα χρόνια και δεν ξέρω τι έχουν γίνει, που έτρεξαν και χάθηκαν. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι όλο κάτι περιμένω και είναι όλα ανούσια. Άλλες - οι καλύτερες - ζω τη στιγμή και όλα τα αισθάνομαι πιο καλά γύρω και μέσα μου. 


Η αίσθηση του χρόνου τελικά έχει να κάνει με τι και πόσα έχεις να κάνεις κατά τη διάρκεια της μέρας. Έχει να κάνει με το αν νιώθεις όλα αυτά να'χουν ουσία και νόημα ή αν τα κάνεις απλά γιατί πρέπει να γίνουν. 

 

 Καμιά φορά όταν πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτομαι πότε θα'ρθουν οι διακοπές ή πότε θα γίνει τούτο και κείνο, λέω από μέσα μου "τι βιάζεσαι; Δεν περνούν απλά οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια... η ζωή περνάει και πίσω δε γυρνά". Και δεν το κρύβω ότι θα 'θελα να ξαναζούσα έστω για λίγο εκείνη την απόλυτη ανεμελιά, ενίοτε και βαρεμάρα που ένιωθα όταν ήμουν μικρή τα καλοκαίρια.

 

Spending My Time - ROXETTE

What's the time?
Seems its already morning
I see the sky, its so beautiful and blue
The TV's on
But the only thing showing is a picture of you

Oh, I get up and make myself some coffee
I try to read a bit but the story's too thin
Then I thank the Lord above
That you're not there to see me
In this shape I'm in

Spending my time
Watching the days go by
Feeling so small
I stare at the wall
Hoping that you think of me too
I'm spending my time


I try to call but I don't know what to tell you
I leave a kiss on your answering machine
Oh, help me please
Is there someone who can make me
Wake up from this dream?

Spending my time
Watching the days go by
Feeling so small
I stare at the wall
Hoping that you are missing me too

I'm spending my time
Watching the sun go down
I fall asleep to the sound
Of "tears of a clown"
A prayer gone blind

I'm spending my time

My friends keep telling me:
Hey, life will go on
Time will make sure will get over you
This silly game of love you play you win only to lose

Spending my time
Watching the days go by
Feeling so small
I stare at the wall
Hoping that you are missing me too

I'm spending my time
Watching the sun go down
I fall asleep to the sound
Of "tears of a clown"
A prayer gone blind 


12 σχόλια:

  1. Δυστυχώς έχεις απόλυτο δίκιο, συχνά πυκνά μου περνάει από το μυαλό η σχέση μου με το χρόνο. Πόσο γρήγορα περνάει όταν δεν τον καταλαβαίνεις και πόσο ανούσιος φαίνεται όταν δεν μπορείς να τον αξιοποιήσεις.
    Πολλές φορές έχω σημειώσει σε άρθρα μου ότι πρέπει το κάθε λεπτό να το χαιρόμαστε σαν να είναι μοναδικό γιατί είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι ακριβώς!
    Και το πιο τραγικό, είναι η επανάληψη...
    Χριστούγεννα, Απόκριες, Πάσχα, Καλοκαίρι, Χριστούγεννα, Απόκριες κτλ κτλ... και η ζωή συνεχίζεται.
    Και μετά ξυπνάς μια μέρα και είσαι 60! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Estrella μου όντως είναι μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Τώρα που σου γράφω ας πούμε ζω κάτι μοναδικό κι ας έχω γράψει χιλιάδες σχόλια. Όλα είναι μοναδικά όσο κι αν μοιάζουν μεταξύ τους.

    Lilith μπορεί να μοιάζει με επανάληψη αλλά ουσιαστικά δεν είναι. Ακόμα κι όλα τα ίδια να ήταν (που ποτέ δεν είναι) εσύ ο ίδιος δεν είσαι ποτέ ο ίδιος μέσα σου.
    Αχ αυτά τα Χριστούγεννα τι ήθελες και μου τα θύμισες;! LOL
    60; Λες η ζωή ν'αρχίζει στα 60; Μπα η ζωή είναι τώρα!
    Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ζωή είναι τώρα και είναι εδώ,αλλά περνά πολύ γρήγορα!!!
    Πόσες φορές νάξερες θα ξαναπείς.......
    (Και δεν το κρύβω ότι θα 'θελα να ξαναζούσα έστω για λίγο εκείνη την απόλυτη ανεμελιά, ενίοτε και βαρεμάρα που ένιωθα όταν ήμουν μικρή τα καλοκαίρια).....
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. συμφωνω απολύτως μαζί σου..έχω την αίσθηση πως από τα 25 και μετά τα χρόνια περνούν χωρίς να τα καταλαβαίνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος27/5/10, 3:33 π.μ.

    Τίποτα δεν είναι το ίδιο με παλιά, αλλά κάθε εποχή έχει και τις όμορφες της στιγμές της!
    Να βρίσκεις και λίγο χρόνο για σένα! Να μη το ξεχνας αυτό!

    Φιλιά

    Καλημερας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φούλη δεν το λέω συχνά γιατί συνήθως κοιτάω μπροστά. Λίγες φορές με πιάνει νοσταλγία πραγματική για συγκεκριμένες εποχές και φάσεις. Όμως όντως πρέπει κάτι να περάσει για να συνειδητοποιήσουμε τι είχαμε :)
    Φιλιά

    Γλαύκη ειδικά από τότε που άρχισα να δουλεύω με πλήρες ωράριο δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα!

    Κούλα συμφωνώ απόλυτα. Προσπαθώ και τα καταφέρνω τουλάχιστον το σ/κ να κάνω πράγματα που θέλω για μένα.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εγώ πάω ακόμα σχολείο...ειδικά τώρα που έχουμε εξετάσεις ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα...που σκέφτομαι οτι και το καλοκαίρι θα περάσει τόσο γρήγορα που ούτε θα το καταλάβω...
    Πολλές φορές όταν λέω στους γονείς μου οτι θέλω να μεγαλώσω μου λένε θα δεις όταν θα μεγαλώσεις που θα θέλεις να γυρίσεις πίσω στα χρόνια που πήγαινες ακόμα σχολείο...Μάλλον είναι τρελοί λέω απο μέσα μου ίσως γιατί τώρα το σχολείο μου φαίνεται κάτι σαν αγγαρεία..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. anxiousgirl έχεις δίκιο. Και μένα έτσι μου έλεγαν αλλά ποτέ δεν πεθύμησα το σχολείο. Μόνο το καιρό που ήμουν φοιτήτρια έχω πεθυμήσει πάρα πολύ κατά καιρούς, αλλά όχι για τα μαθήματα :)))
    Το σχολείο ήταν και για μένα αγγαρεία ήταν αλλά ευτυχώς τέλειωσε γρήγορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τελικά ναι, ο χρόνος περνά καλά ή κακά αναλόγως με το πως τον αξιοποιείς.
    Από την άλλη...αν προσπαθείς και απλά κάτι σου φταίει; τότε απλά χάνεται άδικα ο χρονος.
    με ανουσιες κουβέντες, μπαρακια, μερες γεμάτες κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Daisy αυτό ακριβώς συζητούσαμε με φίλους στο Λονδίνο. Ολοι μας είχαμε την αίσθηση ότι γυρίσαμε από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές σαν χτες και σε λίγο θα πάμε για καλοκαιρι. Κάπου με τρομάζει όλο αυτό, αλλά νομίζω ότι η μόνη λύση είναι να μην αφήνεις καμία ώρα της ημέρας να πάει χαμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τουλίπα μου ο χρόνος είναι κάτι σχετικό γι'αυτό η αίσθηση που έχουμε για το πως περνά αλλάζει τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της μέρας, του μήνα, του έτους. Ο καιρός που χάνεται όμως μας θυμίζει πόσο μικρή είναι η ζωή κι άρα πολύτιμη.
    Κι όπως είπε ο Γ.Αγγελάκας τόσο σοφά Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου. Η ζωή είναι μεγάλη μη την κάνεις καρναβάλι!

    NdN εγώ έχω αυτή την αίσθηση τα τελευταία χρόνια. Είναι φοβερό, θαυμάσιο και φρικτό μαζί :) Η λύση που προτείνεις είναι καλή αλλά μερικές φορές ανέφικτη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Πες κάτι, ή μάλλον γράψε αυτό που σκέφτεσαι! :)

Mi manchi

Μου λείπεις τόσο πολύ, τόσο απερίγραπτα, αφάνταστα, αδιάκοπα, ασταμάτητα, που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο.  Κι όσο κι αν κρατιέμα...